Νίκος Γουναρόπουλος

Μεγάλωσα έζησα και συνεχίζω να ζω στον Πειραιά. 

Η ευτυχέστερη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν γνώρισα τον Μάνο Χατζιδάκι τον οποίο τον θεωρώ σαν δεύτερο πατέρα μου δίνοντάς μου πολύτιμες συμβουλές για τον τρόπο σκέψης και αξιολόγησης των πραγμάτων. 

Τον είχα επισκεφτεί πολλές φορές στο σπίτι του στη Ρηγίλλης, έχοντας γνωρίσει και τον θετό γιο του. 

Μία από τις πολλές φορές, τόλμησα και παρακάλεσα τον Μάνο Χατζιδάκι να με ακούσει να τραγουδώ. 

Εκείνος, αμέσως σηκώθηκε πρόθυμα να παίξει ένα κομμάτι δικό του. Συγκεκριμένα ήταν το ‘Τώρα Που Πας Στην Ξενιτιά’. 

Παρά το όλο τρακ που είχα, όταν τελείωσα, εκείνος κούνησε θετικά το κεφάλι του και μου είπε ‘Αν και θέλεις λίγη δουλίτσα, είσαι κι καλός!’ …για να μου πει στη συνέχεια … ‘Θα σε στείλω συστημένα σε κάποιο δικό μου στο ωδείο να καλυτερεύσεις τη φωνή σου η οποία κατά τη γνώμη μου είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι’.

Να’ σαι καλά εκεί που βρίσκεσαι Μάνο!