Μανώλης Ρασούλης "Αχ Ελλάδα".

Σχεδόν πενήντα χρόνια σημαντικών ιδεολογικών αναζητήσεων, δημιουργικών βασάνων, καλλιτεχνικών και πάσης άλλης φύσεως διωγμών, έλαβαν τέλος, τραγικώς αθόρυβα, σεμνά και ταπεινά, μέσα σε μια απέραντη μοναξιά, σε μια στεγνή και άνυδρη πολιτικά και πολιτιστικά δύσκολη εποχή για όλους και πολύ περισσότερο για τον τόπο, που τόσο αγάπησε. Ο Μανώλης Ρασούλης, ο Ά ν θ ρ ω π ο ς, το πολιτικό ον, με τις ανθρωποκεντρικές αναζητήσεις και το μόνιμο αγώνα για ένα καλύτερο κόσμο, που όπως έλεγε ΄΄χρωστάμε στις γενιές που ακολουθούν΄΄, ο δημιουργός που μας μεγάλωσε με τα τραγούδια του, με την στάση ζωής του και πολύ περισσότερο με τα σημαντικά προφητικά του λόγια, εδώ και αρκετές δεκαετίες, για τον Ελληνικό πολιτισμό, άφησε τους φίλους του βουβούς και συγκλονισμένους και την χώρα που τόσο αγάπησε και τόσα τις χάρισε και τις έγραψε, φτωχότερη, με την ξαφνική και απροσδόκητη φυγή του. Μανώλης Ρασούλης ο Άνθρωπος το πολιτικό ον.Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες σύγχρονους στοχαστές, στιχουργούς και πνευματικούς ανθρώπους, αποχαιρέτησε τα εγκόσμια, πικραμένος, αποκομμένος και εκτοπισμένος όπως έλεγε, στην Θεσσαλονίκη, πάμφτωχος οικονομικά, μα με απέραντο ιδεολογικό και δημιουργικό πλούτο, φορτωμένος με την αγωνία και το άγχος του αύριο και της εύρεσης εταιρείας, για την κυκλοφορία των καινούριων του τραγουδιών, που είχε από καιρό έτοιμα. ΄΄Οι πόρτες του κατεστημένου Παράδεισου διπλά μανταλωμένες΄΄, όπως προφητικά έγραψε σ' ένα απ' αυτά τα ακυκλοφόρητα τραγούδια του, που μάλλον δεν ενδιέφεραν το ΄΄πολιτιστικό σύστημα΄΄ και τους ανθρώπους του, γιατί ΄΄άλλο η Ελλάδα κι άλλο οι Έλληνες΄΄, όπως είχε πει παλαιότερα σε άλλο του τραγούδι. Ο Μανώλης έλεγε πάντα ΄΄όταν μια χώρα δεν παράγει πολιτισμό, είναι μπροστά στο τέλος της΄΄, λόγια που είπε με ιδιαίτερη έμφαση και στις τελευταίες τρείς σημαδιακές εμφανίσεις του, τον περασμένο Νοέμβριο, εδώ στην Θεσσαλονίκη. Ο λόγος του βαθειά πολιτικός, όπως και τα τραγούδια του, που ήταν πάντα προφητικά ,ευαίσθητα, λυρικά, καυστικά, σατυρικά, ρομαντικά και πάντα εμπνευσμένα, έξω από την πεπατημένη, με ένα ανθρωποκεντρισμό όπως έλεγε, με την αγωνία του καλύτερου αύριο για όλο τον κόσμο. Από σήμερα η χώρα, μέσα στην ολοκληρωτική της φτώχεια ,είναι ακόμη φτωχότερη, αλλά ΄΄τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη σου ζωή΄΄ όπως του άρεσε να λέει χαμογελώντας. Αιώνια του η μνήμη. 13 Μαρτίου 2011 Οι φίλοι του και συνεργάτες.